Ruhumu eritip de kalıpta dondurmuşlar; Onu İstanbul diye toprağa kondurmuşlar.İçimde tüten bir şey; hava, renk, eda, iklim; O benim, zaman, mekan aşıp geçmiş sevgilim. Çiçeği altın yaldız, suyu telli pulludur; Ay ve güneş ezelden iki İstanbulludur. Denizle toprak, yalnız onda ermiş visale, Ve kavuşmuş rüyalar, onda, onda misale. İstanbul benim canım; Vatanım da vatanım... İstanbul, İstanbul...
(N.F.K)
necip fazıla bayılırım çok hüzünlü bir şiir bağlantıyı iyi kuruyorsun tuğba tebrik ederim:)
YanıtlaSillaleye diyecek söz yok zaten emeğine sağlık ebr aşığı:)
;) hem güzel bi' ebrucu hem de usta bi' blogcu olarak yorumların beni mutlu ediyor canım arkadaşım,sağolasın.. zaten zevklerimizin uyuştuğu aşikar; demek NFK ile de uyumlyuz;)
YanıtlaSil